lezing – vesper – eten

Dominicanen024’, een nieuwe samenwerking van Nijmeegse lekendominicanen, dominicanessen en de Dominicuskerk

houdt op dinsdag 12 december 2023 een inspirerende bijeenkomst over

Nobelprijswinnaar pater Pire.

Op 10 december 1958 ontving de Belgische pater Dominicaan Dominique Pire de Nobelprijs voor de Vrede.

Hij studeerde in Leuven politicologie en sociale wetenschappen. Daarna deed hij sociaal werk onder kansarme gezinnen. Zijn motto was: Stem voor mensen zonder stem.

Hij was een promotor van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens – hij zag daarin een taal voor iedereen, gelovig en ongelovig.

Dat motto nodigt ook ons uit vandaag de dag.

Lekendominicaan Dorry de Beijer

heeft zich verdiept in zijn leven

en zal daarvan getuigenis geven.

Kom ook samen studeren, praten, bidden en eten!

Wanneer: Dinsdag 12 december 2023

Hoe laat  : van 16.00 tot 19.30 uur

Waar       : dagkapel van de Dominicuskerk in Nijmegen

(ingang Groenewoudseweg)

Aanmelden: voor 5 december aanmelden door een email te sturen

aan dominicanen024@gmail.com

kosten        : vrije gift / richtbedrag € 10,-

Zuster Catharina Al en zuster Marga Zwiggelaar legden op zaterdag 18 november 2023

hun geloften voor het leven af in een volle Antonius Abtkerk aan de Dennenstraat in Nijmegen.

Ten overstaan van God en een volle kerk met zusters, familieleden en vrienden spraken ze hun eeuwige professie uit en verbonden zich voor hun verdere leven

met de congregatie Dominicanessen van de Heilige Familie.

Lied aan het begin van de professieviering

Naar psalm 119 II

Een smekeling zo kom ik voor uw troon

Leg met uw woord beslag op mijn gedachten

Opdat ik in het licht der waarheid woon.

Laat niet vergeefs mij op uw bijstand wachten.

Voor het uitspreken van de professie voor het leven gaan

zuster Catharina en zuster Marga plat ter aarde liggen.

Een gebaar om uit te drukken dat zij zich volledig willen toevertrouwen aan God.

Ondertussen wordt de litanie van de heiligen gezongen….

Ontferm U over ons

Wees ons genadig

Wees onze voorspraak

Dominicaan Stefan Mangnus in zijn preek:

Het is intussen vier jaar geleden dat jullie, Marga en Catharina, een bijzondere stap zetten door in te treden in de congregatie van de zusters dominicanessen van Neerbosch.

Dat was een moedige stap: er waren lang geen novicen geweest, en dus was het niet zo duidelijk hoe jullie weg zou gaan lopen. En het was een moedige stap voor de zusters:

ook voor hen begon er met jullie intreden een nieuwe weg, met alle onzekerheid die daarmee meekomt.

Intussen zijn we vier jaar verder: Nadia voegde zich bij jullie, en heel recent zijn ook Esther en Mariëlle aan een noviciaat begonnen. Een rijkdom: voor jullie congregatie in de eerste plaats, en voor heel de dominicaanse familie. Wat goed dat er weer zusters komen, hoorde ik vaak toen jullie intraden, en vandaag voeg ik daar aan toe: wat een rijkdom dat er zusters zijn die zich voor heel hun leven zo aan God en aan dit religieus leven willen geven: dankjewel voor jullie generositeit.

We vieren dat dit dominicaanse leven voor jullie een thuis geworden is, een plaats om te verblijven. Jullie zijn samen jullie heel eigen wegen gegaan in het thuisraken in de dominicaanse wereld.

Als ik jullie daarover hoor, dan valt de gezamenlijkheid in jullie verschillen me op.

Ik bedoel: je hoeft niet lang met ieder van jullie op te trekken om iets van die verschillen te proeven. En tegelijkertijd zei jij, Catharina, toen we elkaar spraken dat je ook leert om op elkaar aangewezen te zijn: dat verschillen leren verstaan en gezamenlijkheid vormgeven een weg is die je samen gaat.

Zusters Marga en Catharina willen graag iedereen bedanken die dit mooie en belangrijke moment in hun leven hebben willen mee vieren, hetzij door hun aanwezigheid in de kerk, hetzij door in gebed en gedachten op afstand verbonden te zijn.

Als predikzusters gaan ze nu verder met hun dominicaanse missie: ‘contemplare et contemplata aliis tradere’, Gods liefde zoeken en delen in kerk en samenleving.

Foto’s: Ramon Mangold

Dinsdag 7 november, op het feest van de heiligen van de Dominicaanse orde,

vond in de Dominicuskapel van de zusters Dominicanessen te Neerbosch

de intredeviering plaats van Esther en Mariëlle.

De zusters en enkele genodigden waren hierbij aanwezig en hoorden de motivatie van Esther en Mariëlle waarom zij na vele jaren van zoeken deze stap gezet hebben.

Met de intrede begint een tijd van verdieping en ingroeien in het Dominicaanse leven.

Wij gunnen Esther en Mariëlle  de tijd om te onderzoeken of de levenswijze als Dominicanes met de pijlers: gebed, gemeenschap, studie en verkondiging hun weg is.

Dit zal gebeuren in rust en stilte, zonder media-aandacht.

Esther en Mariëlle zullen vanaf 7 november wonen in het noviciaatshuis van de congregatie.

Bij de voorbereidingen op de synode 2021-2024 heeft het synodesecretariaat een klassiek gebed verspreid onder gelovigen wereldwijd: Adsumus Sancte Spiritus (‘Wij staan voor U, Heilige Geest’).

Het is een eenvoudige vertaling van een eeuwenoud gebed dat wordt toegeschreven aan de heilige Isidorus van Sevilla (560-636).

Het gebed werd gebeden tijdens vele synodes in de geschiedenis van onze Kerk.

Ook elke sessie van het Tweede Vaticaans Concilie begon met dit gebed tot de Heilige Geest.

Wij staan voor U, Heilige Geest, terwijl wij bijeenkomen in uw naam.

U alleen hebben wij om ons te geleiden, maak dat U thuis bent in ons hart;

leer ons de weg die wij moeten volgen en hoe wij deze moeten gaan.

Wij zijn zwakke mensen en zondaars;

laat niet toe dat wij de wanorde bevorderen.

Laat onwetendheid ons niet op de verkeerde weg brengen,

noch partijdigheid ons handelen beïnvloeden.

Maak dat wij in U onze eenheid vinden, opdat wij samen kunnen gaan naar het eeuwige leven en ons niet verwijderen van de weg van de waarheid en van wat juist is.

Dat alles vragen wij U, die overal en in iedere tijd werkzaam bent, in de gemeenschap van de Vader en de Zoon, in de eeuwen der eeuwen. Amen.

is het thema van het zomernummer van kloostermagazine

In Klooster! 23 BRONNEN spreken vier religieuzen over hun bronnen. Wat zijn de bronnen van het religieuze leven? Een putje met heilzaam water, kerkgebouwen vol verhalen, schoonheid in een abdijwinkel, een goed boek in de kloostertuin. En dan? Je gewoon maar mee laten stromen…

In gesprek met drie dominicanessen van Neerbosch: drie totaal verschillende vrouwen die de dominicanessen een nieuw gezicht geven en een kleine gemeenschap vormen in de Dennenstraat te Nijmegen. Leo Fijen zocht de drie dominicanessen op en sprak met hen over tradities en toekomst.

‘Ons leven kan apostolisch zijn vanuit contemplatie’

Ze zijn een teken van hoop in een vergrijzende landschap van religieuzen. Ze staan voor kansen op religieus leven in een wereld die in alles het tegenovergestelde is. Ze laten zien dat een nieuw begin mogelijk is, ook in Nederland. Marga Zwiggelaar en Catharina Al gaan dit jaar hun eeuwige professie tegemoet, Nadia Kroon is een jaar later binnengekomen.

Dominicanen zweven niet, gebruiken hun verstand en zijn apostolisch: dat verhaal moet naar buiten, alles moet wijken voor de verkondiging. Dat doen deze drie dominicanessen voor de toekomst ook. Ze delen het verhaal van hun roeping en vertellen over hun persoonlijke inspiratiebronnen.

Maar in het gesprek dat ik met hen had in Nijmegen, worden al hun verhalen verbonden met elkaar. Hoe verschillend ze ook zijn, deze drie vrouwen, ze werken allen in parochies en laten daarin zien dat ze apostolisch zijn: de wijk in, met de jeugd de communie voorbereiden, missionair werk doen in de diverse kerken. Dat apostolische wordt gedragen door en vanuit het gebed. Drie keer op een dag: de lauden, de vespers en de completen. ‘Als mensen intreden, zoeken ze twee dingen: gebed en gemeenschapsleven’, weet Nadia zeker. ‘En daarnaast is er de studie, als vorm van gebed. Dat is onderscheidend bij Dominicus: als je studeert, kom je bij God terecht.

De zusters werkten vooral in onderwijs en ziekenhuis, wij vinden het belangrijk dat we in de geest van Dominicus blijven doorstuderen. En van daaruit kunnen we beter apostolisch zijn, verkondigen.’

Meer lezen ……..

Koop het Kloostermagazine

Klooster!

Klooster! is een kwartaalmagazine dat voor het eerst als eenmalige glossy verscheen in mei 2017. Het grote verkoopsucces van 20.000 exemplaren maakte het logisch het blad voort te zetten op abonnementsbasis. Een abonnement voor vier keer per jaar kost €45,00 inclusief verzendkosten.

De abonnementenadministratie wordt verzorgd door Roularta Nederland in Baarn, waar Adveniat mee samenwerkt. Neem bij vragen contact op met de klantenservice Kloostermagazine via telefoonnummer 035-6925210 of via de mail, klantenservice@kloostermagazine.nl

Uitgeverij Adveniat is de initiatiefnemer van het blad Klooster! dat sinds 2017 vier maal per jaar verschijnt. Adveniat is een jonge, katholiek georiënteerde uitgeverij in Baarn, die een belangrijke rol vervult in katholiek Nederland met bijvoorbeeld  inspiratie-boekjes, eerste communie- en vormselprojecten, pausboeken, rouwboeken, kloosterboeken, bijbelse boeken, kinderboeken, magazines en websites als Kinderwoorddienst.nl en Geloventhuis.nl.

In ‘De stille wijzen’ portretteert Andy Arnts tien Nederlandse en Belgische kloosterzusters van diverse leeftijden en uit diverse congregaties en orden. Onder hen zr. Catharina Al OP.

We leven in een hectische tijd waarin de richting van ons bestaan meer en meer door anderen wordt bepaald, vindt Andy Arnts. ‘Velen ervaren deze ontwikkeling als onprettig en voelen een groeiend verlangen naar puurheid, rust, stilte en spirituele verdieping.’

Het bracht de auteur ertoe om ontmoetingen te hebben met kloosterzusters in Nederland en België. Wat kunnen zij de zoekende mens vanuit hun kennis, ervaring en achtergrond aanreiken om een gelukkig en harmonieus leven te leiden?

Er komen zusters aan het woord uit contemplatieve en actieve orden, en ook twee inmiddels uitgetreden zusters. Dominicanes Catharina Al vertelt in haar interview over haar intreden en haar fascinatie voor Catharina van Siena.

220 pagina’s | ISBN: 978 94 9324 417 7 | NUR: 770 | Prijs: € 24,50 | Verschijnt: 27 mei 2023 bij uitgeverij Batavia Publishers. 

een Belgisch-Nederlandse bundel  gepresenteerd op de LOGOS-studiedag in mei. De Leuvense Ontmoetingen rond Geloof, Openbaring & Spiritualiteit ging dit jaar over de gemeenschap van heiligen.

De LOGOS-studiedagen nemen een zinsnede uit het credo als vertrekpunt. Het thema in 2023 was ‘Geloven in de gemeenschap van de heiligen’.

Wie denkt dat heiligenlevens behoren tot het verleden, die vergist zich. In de hele wereld worden heiligen volop vereerd in de kerken en in de alledaagse geloofsbeleving. In Rome vinden er jaarlijks meerdere heiligverklaringen plaats. Vanaf de vroege kerk tot op de dag van vandaag bidden gelovigen tot de heiligen. Heiligen worden door gelovigen beschouwd als broeders en zusters in het geloof, en als middelaars op wier voorspraak men vertrouwt in de relatie die men heeft met Christus.

Als de kerk leert dat de kerk zelf de gemeenschap van heiligen is, wil dat niet zeggen dat de kerk is voorbehouden aan perfect deugdzame mensen, maar dat zij een gemeenschap is van zondaars die door Christus zijn verlost.

Geloven in de kerk als gemeenschap van de heiligen betekent daarom ook geloven in een gemeenschap waar niemand zich van uitgesloten hoeft te weten, omdat men niet eerst aan heilige standaarden hoeft te voldoen alvorens er deel van uit te maken. Iedereen is geroepen tot heiligheid.

Met bijdragen van Els Agten, Erik Borgman, Albrecht De Preter, Stephan van Erp,

Anton Lingier, Anton Milh, Carl Snoecx, Pierre Van Hecke, Frederique Vanneuville,

Geertjan Zuijdwegt en Marga Zwiggelaar.

Auteur(s): Van Erp, Stephan
Uitgever: Halewijn
Reeks: LOGOS
Uitvoering: paperback , 148 pagina’s , 23,5 x 14,5 cm
ISBN: 9789085286967

Kosten: € 29,95

Haar voornaam betekent ‘hoop’, dus dat wordt ook haar kloosternaam; aangevuld met ‘Maria’, met wie dit keer Maria Magdalena is bedoeld, de eerste predikvrouw. Verslag van de kleine professie van zuster Maria Nadia Kroon.

Maria Magdalena is ‘de verkondiger van de hoop van de verrijzenis; de getuige van het leven dat de dood overwint, het goede dat het kwade tenietdoet’, zei zuster Nadia in haar getuigenis tijdens de viering op 16 november in Nijmegen.

‘Zij spreekt me ook persoonlijk aan omdat we in een cruciale tijd leven voor vrouwen. Daarvoor kunnen we kijken naar Iran, waar nu de revolutiekreet klinkt: vrouw, leven, vrijheid. Maar ook naar ons eigen synodale proces en alle ontwikkelingen in de kerk.’

‘Maria Magdalena bracht een boodschap van hoop en vreugde namens God naar de toenmalige kerk, de elf en de andere leerlingen, samengevat alle apostelen. Ooggetuigen van Jezus’ leven en onderwijs. Maar ze werd ontvangen met hoon. Ze werd niet serieus genomen. Als het ware van de preekstoel afgebonjourd.’

Zo presenteerde zuster Nadia zich tijdens de viering van haar tijdelijke professie als een zelfbewuste dominicanes, die haar plek gevonden heeft, ‘zoals God mij gemaakt heeft’.

‘Als ik in mijn rol als predikzuster en verkondiger iets mag betekenen voor mensen wiens stem niet wordt gehoord, voor vrouwen en andere gemarginaliseerde groepen, dan zal ik God diep dankbaar zijn.’

Zuster Nadia is de derde nieuwe dominicanes, die met haar komst de onverwachte doorstart van de dominicanessen van Neerbosch bestendigt. Haar medezusters Marga Zwiggelaar en Catharina Al glunderden en zongen aan het einde van de viering met haar het O Lumen, de Latijnse hymne aan Dominicus, de stichter van de Orde der Predikers.

In de Dominicuskapel van Neerbosch waren daarnaast ook blije gezichten te zien van oudere zusters, broeders, lekendominicanen, familieleden en vrienden. Velen keken via de livestream:  livestreamlab.nl/zusternadiakroon.

Nadia Kroon (1989) is geboren in IJmuiden en studeerde missionaire theologie aan de Christelijke Hogeschool Ede en Vrije Universiteit. Ze heeft zich al in haar jaar als novice laten zien en horen op sociale media en bij verschillende evenementen. Ook schreef ze al eerder een boek over haar zoektocht naar de plaats waar ze religieus thuis kon komen: ‘Non in de bus’ (Arkmedia, 2020).

Dominicanes en fervent wandelaar Marga Zwiggelaar is een van de auteurs van een boek en een website over een meerdaagse pelgrimswandeltocht door de Overbetuwe.

De tocht ‘Wegen met Zegen’ loopt in elf etappes langs plaatsen van bezinning en inspiratie in Nijmegen en de Betuwe. Ook voor wandelaars zonder een spirituele inslag is op deze meerdaagse wandeltocht veel te beleven.

De auteurs hebben de 155 kilometer lange wandeling door de Overbetuwe beschreven, die voert langs fraaie dorpjes, kerken en kapellen. De route begint en eindigt in Nijmegen. Er wordt gewandeld over wegen met zegen, zoals de afwateringskanalen op de Linge worden genoemd die u onderweg tegenkomt.

Onderweg komen de wandelaars langs meer dan veertig verschillende kerken en kapellen. Het wandelboekje en de website bieden een schat aan informatie over de geschiedenis, het landschap, de bezienswaardigheden, verhalen, mythes en legendes vanuit de omgeving.

De route is zowel in etappes te lopen als in één geheel. Praktische informatie over onder andere slaapplekken en een verdiepingsprogramma is te vinden op de website: www.wegenmetzegen.nl

Maandag 16 november doen voor het eerst in deze eeuw twee Nederlandse vrouwen professie als dominicanes van Neerbosch

Marga Zwiggelaar vertelt over haar groei naar dit moment.

Vorig jaar verhuisde ik begin november van het protestantse noorden van het land, naar het van oudsher rooms katholieke Nijmegen om in te treden bij de Dominicanessen van Neerbosch. Geen lichtzinnige stap.. Van een bestaan van sociaal cultureel werker, opbouwwerker, jongerenwerker, conservator, adviseur en onderzoekster, naar een leven waarin op een of andere manier God en een religieuze roeping centraal staat. Dat doe je niet zo maar. Daar zijn heel wat jaren van onderscheiden aan vooraf gegaan

Ik ben in 1963 geboren en opgegroeid in een gereformeerd synodaal nest in een door en door protestantse omgeving. Mijn geboorteplaats Hoogeveen werd niet voor niets het Jeruzalem van het Noorden genoemd. Het geloof vormde dan ook een integraal en vanzelfsprekend deel  van opvoeding en school. God was overal en alomtegenwoordig.

Mijn ouders waren geen fanatieke kerkgangers, dus met de kerkgang ben ik minder grootgebracht. Als klein kind dacht ik wel eens stiekem “ik word later non.” Geen idee waar ik dat idee opgepikt heb, want religieuzen behoorden nu niet bepaald tot het dagelijks straatbeeld in Hoogeveen. En toch was het een gedachte die op één of andere manier mijn hele leven met mij is meegereisd en zo nu en dan de kop op stak.

Na mij vanaf mijn tienertijd stevig verdiept te hebben in allerlei religies en levensfilosofieën, kwam ik als twintiger weer terecht bij het christendom.  De kerkgang pakte ik weer op na een reis naar Taizé. Ik werd kerkelijk actief en deed 1998 belijdenis in de gereformeerde kerk. Ik werd ouderling en ging zingen bij een cantorij.

Via de cantorij kwam ik in contact met het kloosterleven. Jaarlijks werd er een weekend in een contemplatief  klooster georganiseerd. De eerste keer dat ik de kloosterkerk binnen stapte en ging zitten in de kerkbanken, voelde het als thuiskomen. Ik werd geraakt door de liturgie, de sfeer, de rust en de stilte.

Sindsdien begon ik vaker kloosters te bezoeken en merkte ik dat de rooms katholieke liturgie wel heel dicht bij mijn hart lag. Maar, ik was eigenlijk nog maar een paar jaar belijdend lid van de gereformeerde kerk, ik was een actief in allerlei commissies en activiteiten en de kerkgemeenschap was warm en hartelijk. Er was voor mij nog geen reden om daar afscheid van de te nemen. Ondertussen zocht ik in de vakantie wel steeds het rooms katholieke op.

En toen was er die zomerse dag, in 2011. Ik liep met mijn rugzakje bij het Zwillbrocker Venn, net over de grens bij het Gelderse Groenlo. En zo opeens fluisterde in mij “Wat ik altijd ten diepste heb verlangd, is zuster te worden.” Waar kwam dat nu vandaan?

Het was wel zo overtuigend dat ik wist dat ik uit moest zoeken, of dit de weg was die ik te gaan had. Ik begon mij te oriënteren op de mogelijkheden die er waren, wetende dat het gezien mijn leeftijd niet zo gemakkelijk zou zijn. In de eerste instantie richtte ik mij op de contemplatieve kloosters. Tegelijkertijd was ik mij aan het bezinnen op de overstap van protestants naar rooms katholiek. Een stap die ik van harte heb gemaakt.

Al gauw bemerkte ik dat de weg van het contemplatieve leven niet mijn weg was, maar dat ik zocht naar een evenwicht tussen contemplatie en in de wereld staan, tussen gebed en handelen. Door een samenloop van omstandigheden kwam ik op de weg van de Dominicus terecht. Een weg die naadloos bleek te passen. Een traditie die vier belangrijke waarden in mijn leven in zich draagt: gemeenschap, gebed, studie en prediking. Ik voelde mij vanaf het begin als een vis in het water van de Dominicaanse vijver.

Wat ik ervaar binnen de dominicaanse spiritualiteit is de ruimte die aan ieder van ons geboden wordt, de ruimte in zijn, in denken, in beleven en in worden, groeien, ontwikkelen. Het is dan ook niet voor niets dat ik boven dit stukje een zin uit psalm 18 heb gezet. Een zin die al jarenlang met mij meereist, maar voor mij het afgelopen jaar in het noviciaat steeds meer diepgang, betekenis en kleur heeft gekregen.

Ik mag op reis gaan, met de aarde onder mijn voeten en de hemel boven mijn hoofd, gedragen door God. Ik mag ruimtes verkennen en in nieuwe ruimtes stappen. Ontdekken, groeien, leven, zijn en worden, samen met mijn medezusters en met de hele dominicaanse familie.  In verbondenheid met de wereld en met God.

Ik ben geen speciaal persoon, een gewone Nederlandse vrouw. Gelukkig is dat voor God genoeg om mij te roepen tot een bijzondere manier van leven. Als zuster mag ik me de hele dag met Hem en met zijn zaak bezighouden!

Ik ben geboren in Beverwijk in een katholiek gezin. Als kind luisterde ik graag naar de verhalen uit de kinderbijbel en ging ik mee naar de kerk om te horen over Jezus, over zijn weg van liefde en waarheid die een eeuwig geluk voor alle mensen aanbiedt.

Ik hield van school en leerde graag, de plaatselijke bibliotheek heb ik ook uitgelezen. Ik heb getwijfeld over theologie, maar mijn studie werd literatuurwetenschap, omdat ik in de boeken mensen vond die op zoek waren naar God in een gebroken wereld.

De universiteit bracht mij eigenlijk in verwarring vanwege het heersende postmodernisme, terwijl ik duidelijk wist dat er waarheid was. Ik wilde terug naar de maatschappij, met beide voeten op de grond. Het lijntje met de kerk, de kindercatechese die ik er gaf en de omgang met gelovige leeftijdsgenoten, bracht mij op een Wereldjongerendagenreis naar Rome, waar ik in een boekenwinkel De Dialoog van Catharina van Siena kocht.

Als zij-instromer in het basisonderwijs kon dat, gewoon met mensen omgaan, met de gezellige kanten en moeilijkheden van hun dagelijks leven, en ik kon er kinderen veel leren, ook over God. Na een aantal jaren maakte ik de overstap naar het doorgeven van het geloof door me in te zetten voor de opbouw van een katholiek radiostation in Nederland: Radio Maria. Ik kwam er priesters tegen, godgewijde leken en zusters.

Het moment dat God mij riep, of dat ik eindelijk zijn roepstem hoorde, was aan het einde van een gewone werkdag op de studio. Ik had een programma gemaakt over roeping met teksten van paus Johannes Paulus II. Een van deze teksten was: “Je wordt pas echt gelukkig, als je Jezus helemaal navolgt”. Ik wist het opeens, ja dat is waar! En ik werd omhoog getrokken: een rust en geluk en inspiratie en toekomstperspectief! Die ervaringen heb ik maandenlang gehad.

Een zoektocht via twee contemplatieve kloosters, waar ik ook het vuur kreeg om De Dialoog te vertalen, bracht mij naar de spiritualiteit van de Dominicanen. Hun vier pijlers gebed, gemeenschap, studie en verkondiging, zijn wie ik ben. Zoals Catharina het zegt: “Word wie je bent, en je zult Italië (Nederland!) in vuur en vlam zetten!”

Ondertussen heb ik een opleiding tot catechist gevolgd, en hoop nog verder te gaan met de studie theologie. Het noviciaat bij de Dominicanessen van de H. Familie te Neerbosch is nu afgerond. Bij de tijdelijke professie ontvang ik het habijt en een nieuwe naam: Catharina. Dat zij mij mag blijven inspireren tot de zoektocht naar de waarheid en zal helpen bij de verkondiging.

Voorafgaand aan de plechtigheid van 16 november vraag ik je om gebed voor mij en voor nieuwe roepingen. De viering zal worden uitgezonden via een livestream op Dominicanen.nl.

Gebed om roepingen:

Goede God, in Jezus Christus, uw Zoon, zien wij het gelaat van uw liefde.

Hij heeft geroepen wie Hij wilde.

Hij verzamelde de twaalf om Hem te vergezellen

en om uitgezonden te worden tot het uiteinde van de aarde

om het Evangelie te verkondigen en alle mensen te dopen.

Met een liefdevolle blik keek Hij Matteüs aan

en riep hem om Hem te volgen.

Roep ook vandaag jonge mensen naar uw hart, apostelen voor onze tijd,

aan wie U zich hebt geopenbaard om U nu te vergezellen.

Wek in veel jonge mensen het diepe verlangen om Jezus te volgen als priester, diaken of religieus en schenk hen de kracht van uw Geest om uw liefdevolle aanwezigheid te verkondigen in woord en sacrament.

Het leven van Sint Dominicus (1170 – 1221) begon – zoals dat van de meeste andere kinderen – samen met zijn familie en vrienden. Zijn ouders waren in goede doen, maar niet echt rijk.
Het was een vroom gezin. Er waren al twee zonen aan het studeren voor het priesterschap. Maar intussen hadden ze een redelijk normaal leven in Caleruega, in Oud-Castilië.

Toch waren er wat vroege aanwijzingen voor een grote toekomst. Vóór zijn geboorte had Juana, de moeder van Dominicus, een visioen. Ze zag een hond met een vlammende toorts in zijn bek, die tijdens het lopen de hele wereld in vuur en vlam zette. Dat werd geïnterpreteerd als een teken dat haar zoon de wereld in lichterlaaie zou zetten met het Evangelie. Ook verscheen er bij zijn doopsel een soort ster op het voorhoofd van Dominicus.
Dat heeft ertoe geleid dat de toorts en de ster symbolen zijn geworden van Sint Dominicus en van de Orde die hij heeft gesticht.

Hoewel hij een andere kant op had kunnen gaan, volgde Dominicus in de voetstappen van zijn broers en begon hij aan zijn studie voor het priesterschap. Terwijl hij daarmee bezig was, brak er een hongersnood uit en hij is erom bekend dat hij zijn boeken verkocht (het middeleeuwse equivalent van de tegenwoordige computer of smartphone!). Hij gebruikte het geld om voor de armen te zorgen.
Deze edelmoedige jongeman werd kort daarna tot priester gewijd en sloot zich vervolgens aan bij een religieuze gemeenschap in Osma. Hij stelde zich waarschijnlijk een eenvoudig en rustig leven voor. Maar God had, naar het schijnt, andere plannen.