Actueel

kom samen studeren, praten, bidden en eten in het Huis van Dominicus Utrecht. Op 26 mei vertelt zuster Catharina Al er over haar studie naar Catharina van Siena.

Tijdens haar studie literatuurwetenschap maakte Marieke Al in Rome kennis met het werk van de veertiende-eeuwse mystica Catharina van Siena. Jaren later vertaalde zij Catharina’s ‘Dialoog met God’.

Het dominicaanse leven van gebed, gemeenschap, studie en verkondiging sprak Marieke zo aan dat zij in 2019 is ingetreden bij de dominicanessen van Neerbosch.

Bij haar tijdelijke geloften in 2020 koos zij de naam zuster Catharina.

Momenteel doet zij bij het Titus Brandsma Instituut onderzoek naar Catharina van Siena. In dit kader verbleef zij een paar maanden in Rome. In het Kloostercollege komt zuster Catharina ons vertellen over de rol die het gedachtegoed van haar inspiratiebron speelt in haar leven en werk als dominicanes.

Kom samen studeren, praten, bidden en eten.

De ontvangst is om 15.30 uur en het programma eindigt met de dagelijkse vespers van 18.30-19.00 uur.

PLAATS:               Dagkapel Dominicuskerk, Palestrinastraat 1
DATUM EN TIJD: vrijdag 26 mei, 15.30-19.00 uur
TOEGANG:           € 17,50 (incl. maaltijd)

Op 9 mei leveren Erik Borgman OP en Marga Zwiggelaar OP een bijdrage aan de zeventiende ‘Leuvense Ontmoetingen rond Geloof, Openbaring & Spiritualiteit’, LOGOS.

LOGOS XVII, op dinsdag 9 mei te Leuven, onderzoekt een centrale gedachte uit het credo. Dit keer: in de gemeenschap van de heiligen.

Heiligen spreken tot de verbeelding. We komen ze tegen in kerkgebouwen, in de kunsten, in onze gebeden. Wat betekent het voor de Kerk om in de gemeenschap van de heiligen te geloven en te leven?

In zijn brief Gaudete et exsultate roept paus Franciscus op heiligheid een plaats te geven in het dagelijkse leven. Niet als een hoge, onbereikbare ambitie, maar als een roeping voor iedereen. Zijn de heiligen uit de geschiedenis van de Kerk daarbij een voorbeeld? Of is het mogelijk hen ook aan te roepen tot onze hulp?

Tijdens de studiedag LOGOS XVII willen we verder nadenken over de betekenis van de heiligen door te kijken naar de Bijbelse bronnen en de traditie, en over de rol en betekenis van heiligen vandaag.

De hoofdsprekers van de dag zijn prof. dr. Pierre Van Hecke (KU Leuven), prof. dr. Erik Borgman (Universiteit Tilburg), en Dr. Els Agten (Bisdom Hasselt).

In de namiddag zullen de werkwinkels verzorgd worden door Marga Zwiggelaar OP (Titus Brandsma Instituut), Fréderique Vanneuville (Tertio), Carl Snoecx, Dr. Geertjan Zuijdwegt (KU Leuven), Anton Lingier (KU Leuven), Albrecht De Preter (Kathedraal van Antwerpen/KU Leuven).

Voor het volledige programma en de inschrijvingslink kunt u hier terecht.

De jaarlijkse Eckhartlezing van het Nijmeegse Albertinumgenootschap wordt dit jaar uitgesproken door predikant Wouter Slob.

Titel van de lezing is: ‘Over een roos zonder waarom en van God spreken’.

Wouter Slob (1965) is predikant van de Protestantse Gemeente Nijmegen (PKN). Hij studeerde theologie en filosofie. Hij bekleedde van 2009 tot 2019 aan de Rijksuniversiteit Groningen de bijzonder leerstoel Protestantse Kerk, Cultuur en Theologie.

Slob staat bekend als een scherpzinnig denker en bevlogen spreker, wetenschapper maar ook pastor.

Slob: ‘Volgens de Eckhartleerling Angelus Silesius kent de roos geen waarom: “zij bloeit omdat zij bloeit”. Er is geen andere reden voor het leven dan het leven zelf. Voor de hedendaagse denker John Caputo is dit een voluit religieuze gedachte omdat het omarmen van de wereld nooit om iets anders gaat dan om het ontvangen van het leven.’

‘Niet zelden leek het in de godsdienst juist om “iets anders” te gaan en werd geloof in verband gebracht met iets hogers, of diepers, of hierna’s. Om die reden wordt het geloof tegenwoordig niet zelden afgewezen want het bovennatuurlijke is in kwade reuk komen te staan.’

‘Maar zou de geur van de roos ons niet terug kunnen brengen naar een spiritualiteit van dankbaarheid? En naar een God die wij niet doorgronden, maar die ons kent?’

De Eckhartlezing wordt georganiseerd door het Albertinumgenootschap in samenwerking met de Effata-parochiegemeenschap Nijmegen

 Algemene informatie

– De lezing wordt gehouden op donderdag 1 juni 2023 in de Dominicuskerk te Nijmegen, uitsluitend bereikbaar via de hoofdingang aan het kerkplein, Prof. Molkenboerstraat 5.

– De lezing begint om 19.30 uur; na een koffiepauze rond 20.30 uur is er tot 21.30 gelegenheid om vragen te stellen en opmerkingen te maken. Aanmelding vooraf is niet noodzakelijk.

– Een ringleiding is aanwezig.

– De entree bedraagt 10 euro.

– Uw vriendenbijdrage stellen we op prijs op bankrekening NL44 INGB 0000 1456 01 t.n.v. Albertinumgenootschap Nijmegen (ANBI).

Website: www.albertinumgenootschap.nl
Mail: info@albertinumgenootschap.nl

Op verschillende momenten in het jaar wordt er extra aandacht en gebed gevraagd voor roepingen. Ieder jaar is in de Rooms-Katholieke Kerk de vierde zondag na Pasen Roepingenzondag. Sinds enkele jaren organiseren de bisdommen en de KNR in november een Nationale Roepingenweek.

Roepingenzondag 30 april 2023: ‘Draag Christus de wereld in’

Het thema van deze Roepingenzondag is ‘Draag Christus de wereld in’. Op de poster en het gebedsprentje zie je jongeren die het kruis van de Wereldjongerendagen door Nederland hebben gedragen. Ze hebben bij het kruis gebeden in de kerk en het de wereld in gedragen. Het is een krachtig beeld, omdat we allemaal geroepen zijn om Christus in ons doen en laten, in woorden en daden de wereld in te dragen door te getuigen van zijn evangelie.

Misschien hebben we in deze tijd wel weer profeten nodig in de woestijn van het “nooit-genoeg”.’

Elke ochtend lees ik bij mijn ontbijt de krant. En elke dag weer word ik geconfronteerd met de gedachte dat het lijkt alsof degenen die nemen, nemen en nemen, de aarde en haar bewoners in hun bezit hebben.

Mensen en grondstoffen worden gebruikt als roofgoed .Ik zie dan een doodlopende weg opdoemen, regelrecht de onvruchtbare woestijn in. Het is om moedeloos van te worden.

Is dat dan het enige verhaal van deze tijd? Het verhaal van uitbuiting van mensen en Moeder Aarde? Is er nog een wal die het schip kan keren?

Misschien hebben we in deze tijd wel weer profeten nodig. Profeten die vanuit de woestijn van het ‘nooit-genoeg’ ons een uitweg bieden en woorden spreken over geven, over wederkerigheid.

Dat je pas kunt ontvangen, als je ook bereid bent om te geven. Niet als een fooi, of een doekje-voor-het-bloeden, maar vanuit gelijkwaardigheid, vanuit het besef deel te zijn van een groter geheel.

Dat is misschien wel de koninklijke, goddelijke weg is. Een weg juist leidt tot een overvloed aan vruchtbaarheid, in onze eigen schoot.

Goed, gestampt, geschud en overlopend.

Marga Zwiggelaar OP
Dominicanes

Sinds 2016 maakten leden van de dominicaanse familie er 240: preekjes van twee minuten voor het radioprogramma Zin in Weekend van KRO/NCRV. Op oudjaarsavond 2022 komt daar een einde aan.

Het begon in het jubileumjaar 2016, toen de dominicaanse familie vanwege het 800-jarig bestaan diverse samenwerkingen aanging. Een ervan was met Zin in Weekend op Radio 5. We maakten een zevendelige radioserie over de ‘breuklijnen van het leven’, verbonden aan de zeven sacramenten.

Een van de elementen van die serie was een minipreek van twee minuten (maximaal 300 woorden), beginnend bij een citaat van een dominicaans voorbeeld uit de traditie, verbonden met een hedendaagse ervaring.

Onder bezielende leiding van radiomaker Tom Dirks werd deze radiominiatuur een vast onderdeel van het programma, dat wekelijks door zo’n 50.000 mensen wordt beluisterd: als afsluiting een dominicaanse overdenking.

De reeks heeft allerlei gevolgen gehad. Zo maakten we al twee keer een dagelijkse korte overdenking in de vastentijd. Dat had niet gekund zonder de radio-ervaring van veel zusters en broeders uit de dominicaanse familie. En aan het einde van het eerste coronajaar, twee jaar geleden, maakten we een boekje: een bundel miniaturen als een cadeautje in schrale tijden.

Nu het radioprogramma verandert en Tom Dirks vertrekt bij de omroep, is er een logisch moment gekomen om de reeks te beëindigen. Met grote dankbaarheid voor de prettige samenwerking en de kans om elke week met een kleine getuigenis tienduizenden mensen te bereiken.

Laatste radiominiatuur, op oudejaarsavond, door Michael-Dominique Magielse OP.

‘Een nieuw jaar biedt nieuwe kansen en nieuwe mogelijkheden.’

 ‘Op de drempel van oud naar nieuw maken velen de balans op, wat ging goed het afgelopen jaar en wat kon beter. We staan stil bij memorabele gebeurtenissen, de vrolijke en feestelijke momenten, maar ook de droevige, die van verdriet.’

Bron: website dominicanen Nederland

https://nederlandse-podcasts.nl › podcast › kloosterbroe…

Twee vrienden die op zondag naar de kerk gaan?

Jesse Reith en Jessy Burgers doen het wekelijks in het Dominicanenklooster Huissen. Ze vertellen in ‘Kloosterbroeders’ over hun spirituele en religieuze zoektocht.

De twee jongemannen, op volwassen leeftijd katholiek geworden, maakten drie afleveringen over hun eigen ervaringen: hoe ze in het Dominicanenklooster terechtkwamen, wat genade en verkondiging is en hoe het was om bij Jacobine Geel op tv over hun zoektocht te vertellen.

Zij hadden in mei 2022 (aflevering 5) een gesprek met Holkje van der Veer.

Een mogelijkheid om nog eens luisteren naar de stem van Holkje in de podcast met jonge interviewers.

Haar voornaam betekent ‘hoop’, dus dat wordt ook haar kloosternaam; aangevuld met ‘Maria’, met wie dit keer Maria Magdalena is bedoeld, de eerste predikvrouw. Verslag van de kleine professie van zuster Maria Nadia Kroon.

Maria Magdalena is ‘de verkondiger van de hoop van de verrijzenis; de getuige van het leven dat de dood overwint, het goede dat het kwade tenietdoet’, zei zuster Nadia in haar getuigenis tijdens de viering op 16 november in Nijmegen.

‘Zij spreekt me ook persoonlijk aan omdat we in een cruciale tijd leven voor vrouwen. Daarvoor kunnen we kijken naar Iran, waar nu de revolutiekreet klinkt: vrouw, leven, vrijheid. Maar ook naar ons eigen synodale proces en alle ontwikkelingen in de kerk.’

‘Maria Magdalena bracht een boodschap van hoop en vreugde namens God naar de toenmalige kerk, de elf en de andere leerlingen, samengevat alle apostelen. Ooggetuigen van Jezus’ leven en onderwijs. Maar ze werd ontvangen met hoon. Ze werd niet serieus genomen. Als het ware van de preekstoel afgebonjourd.’

Zo presenteerde zuster Nadia zich tijdens de viering van haar tijdelijke professie als een zelfbewuste dominicanes, die haar plek gevonden heeft, ‘zoals God mij gemaakt heeft’.

‘Als ik in mijn rol als predikzuster en verkondiger iets mag betekenen voor mensen wiens stem niet wordt gehoord, voor vrouwen en andere gemarginaliseerde groepen, dan zal ik God diep dankbaar zijn.’

Zuster Nadia is de derde nieuwe dominicanes, die met haar komst de onverwachte doorstart van de dominicanessen van Neerbosch bestendigt. Haar medezusters Marga Zwiggelaar en Catharina Al glunderden en zongen aan het einde van de viering met haar het O Lumen, de Latijnse hymne aan Dominicus, de stichter van de Orde der Predikers.

In de Dominicuskapel van Neerbosch waren daarnaast ook blije gezichten te zien van oudere zusters, broeders, lekendominicanen, familieleden en vrienden. Velen keken via de livestream:  livestreamlab.nl/zusternadiakroon.

Nadia Kroon (1989) is geboren in IJmuiden en studeerde missionaire theologie aan de Christelijke Hogeschool Ede en Vrije Universiteit. Ze heeft zich al in haar jaar als novice laten zien en horen op sociale media en bij verschillende evenementen. Ook schreef ze al eerder een boek over haar zoektocht naar de plaats waar ze religieus thuis kon komen: ‘Non in de bus’ (Arkmedia, 2020).

De bundel Religieus leven met toekomst is geschreven als een inspirerende reflectie op en doordenking van een vitaal en toekomstbestendig religieus leven. De auteurs zijn leek of religieus en schrijven vanuit de inspiratie van zowel theologie of spiritualiteit. Het is hen te doen om een vitaal religieus leven als teken voor onze tijd.

Met allerlei activiteiten is in 2021 het Jaar van het Brabantse Kloosterleven gevierd. De aanleiding van dit initiatief van de Provincie Noord-Brabant vormen een aantal opmerkelijke jubilea: 750 jaar Norbertinessenpriorij van Sint-Catharinadal in Oosterhout, 900 jaar Norbertijnerabdij van Berne in Heeswijk-Dinther.  Ook de Clarissen te Megen (300 jaar) en de Kruisheren van St. Agatha (600 jaar geleden gesticht) vierden in 2021 een jubileum.

De Konferentie Nederlandse Religieuzen hadden voor dat jaar een passend inhoudelijk thema: ‘Religieus leven vandaag. Broeder, zuster, wie ben je?’.

De bundel Religieus leven met toekomst is geschreven is deze context. De bundel beoogt een inspirerende reflectie op en doordenking van een vitaal en toekomstbestendig religieus leven. De auteurs zijn zowel leek als religieus en schrijven vanuit de inspiratie van theologie en spiritualiteit. Belangrijke impulsen zijn de theologische ontwikkelingen van het Tweede Vaticaanse Concilie en publicaties als Zeit der Orden? Zur Mystik und Politik der Nachfolge van Johan-Baptist Metz uit 1977.

In de aanloop naar de publicatie van de bundel werden een drietal webinars georganiseerd in december 2021 en januari 2022. Tijdens de webinars en in het boek gaat het om een doordenking van de eigen aard en leefwijze van religieuzen en de uitstraling ervan in de huidige westerse samenleving. Die levenskeuze en leefwijze lijken te verdwijnen in een context waarin christelijk leven marginaal geworden is, individualisering en autonomie hoogtij vieren en nieuwe maatschappelijke tweedelingen aan het licht komen. Hoewel…?

Er leeft beslist belangstelling voor deze levensvorm bij jong en oud. Nieuwe initiatieven doen zich voor op plaatsen waarop men ze niet verwacht. Betrokkenen zetten zich op verschillende manieren in om de gemeenschappen en hun erfgoed overeind te houden. Participatie neemt nieuwe vormen aan.

Het boek richt zich op een breder publiek en hoopt voor hen en voor religieuzen een boek te zijn voor inspiratie en vertrouwen in een toekomst.

Religieus leven met toekomst bevat bijdragen van Henk Witte en Arnold Smeets (redactie), Catharina Al o.p., Erik Borgman, Léon van den Broeke, Annemie Deckers, René Dinklo o.p., Stephan van Erp, Quirien Hagens, Angela Holleboom o.s.c., Rosaliene Israël, Anique de Kruijf, Avin Kunnekkadan s.v.d., Karen Lens, Stefan Mangnus o.p., Sjoerd Mulder, Peter Nissen, Gemma Simmonds c.j., Bernardus Peeters o.c.s.o., Paul van Tongeren, Martha Verstraeten o.s.b. en Jan-Willem Wits.

Dominicanes en fervent wandelaar Marga Zwiggelaar is een van de auteurs van een boek en een website over een meerdaagse pelgrimswandeltocht door de Overbetuwe.

De tocht ‘Wegen met Zegen’ loopt in elf etappes langs plaatsen van bezinning en inspiratie in Nijmegen en de Betuwe. Ook voor wandelaars zonder een spirituele inslag is op deze meerdaagse wandeltocht veel te beleven.

De auteurs hebben de 155 kilometer lange wandeling door de Overbetuwe beschreven, die voert langs fraaie dorpjes, kerken en kapellen. De route begint en eindigt in Nijmegen. Er wordt gewandeld over wegen met zegen, zoals de afwateringskanalen op de Linge worden genoemd die u onderweg tegenkomt.

Onderweg komen de wandelaars langs meer dan veertig verschillende kerken en kapellen. Het wandelboekje en de website bieden een schat aan informatie over de geschiedenis, het landschap, de bezienswaardigheden, verhalen, mythes en legendes vanuit de omgeving.

De route is zowel in etappes te lopen als in één geheel. Praktische informatie over onder andere slaapplekken en een verdiepingsprogramma is te vinden op de website: www.wegenmetzegen.nl

Soms kun je het gevoel hebben dat het allemaal anders moet. Of dat je iets anders zou willen met je leven. Omdat bij alles wat je doet de vraag in je blijft klinken: is dit het nou? Iets in je blijft onvervuld. Er blijft iets knagen. Ergens weet je wel dat het met je geloof te maken heeft. Maar je vraagt je af wat God van je wil. Kan het zijn dat God jou roept om een religieus leven te leiden? En stel dat dat zo is. Wil je dat dan ook? Kun je het? Wat is er eigenlijk voor nodig om zuster te worden?

Kennismaking in kloosters van vrouwelijke religieuzen

Hoor je mij is een initiatief van verschillende religieuze vrouwengemeenschappen in samenwerking met de Konferentie Nederlandse Religieuzen.

Een zaterdag in de maand zetten zij hun deuren open.

Ze nodigen je uit om een kijkje te komen nemen. Op zo’n dag ben je te gast bij een religieuze gemeenschap, je ontmoet een religieus die uitleg geeft over haar manier van leven, en over de spiritualiteit van haar gemeenschap. Je krijgt de gelegenheid om vragen te stellen en uit te wisselen met anderen. Daarnaast krijg je de mogelijkheid om mee te bidden en mee te eten met (een deel van) de gemeenschap.

Data

zaterdag 6 mei 2023 – Boxmeer, zusters Karmelieten
zaterdag 3 jun 2023 – Megen, zusters Clarissen
zaterdag 24 jun 2023 – Nijmegen, zusters Dominicanessen

Ook in het bisdom Roermond zijn er Hoor je Mij? – middagen gepland bij religieuze gemeenschappen. Zie voor meer informatie en opgave: www.knr.nl/hoor-je-mij.

Naast Hoor je Mij? – middagen worden er ook op twee plaatsen in het bisdom Den Bosch 3 roepingenkring-bijeenkomsten per jaar voor jonge mannen en vrouwen georganiseerd: Nijmegen (studentenpastoraat) en Eindhoven (Sint Joris-kerk). Hier zijn steeds een priester en een religieus bij aanwezig die de middag organiseren. Zie voor meer informatie de agenda op www.knr.nl

Voor het eerst sinds 1998 was bij zusters dominicanessen in Nederland een professieviering. Marga Zwiggelaar en Marieke Al spraken op 16 november hun verbintenis uit met de dominicanessen van Neerbosch, voor drie jaar.

Vanwege corona was het vastgestelde aantal bezoekers beperkt tot 30, uit de familie- en vriendenkring van de zusters en van de dominicaanse familie. Ook moest de pax achterwege blijven, de verwelkoming met een omarming, door alle leden van de dominicaanse familie.

Niettemin was het een warme en nabije viering, waarin zuster Marga Zwiggelaar en zuster Marieke Al, die als kloosternaam M. (Maria) Catharina aannam, ontroerd en helder hun getuigenis en professie uitspraken. De viering werd door honderden mensen via de livestream bekeken.

René Dinklo, provinciaal overste van de dominicanen in Nederland, was voorganger. De professie werd afgelegd ten overstaan van zr. Regina Mattens, de overste van de dominicanessen van Neerbosch. Zij reikte hen ook een zilveren ring aan als bezegeling van de tijdelijke verbintenis met de congregatie.

In zijn homilie prees René Dinklo de moed van de oude en de nieuwe zusters om pionierswerk te gaan verrichten. Zoals de meeste congregaties die in de 19e eeuw zijn opgericht leek het erop dat ook de dominicanessen van de Heilige Familie te Neerbosch op weg was naar de voltooiing. ‘Terecht is echter de vraag opgeworpen als feitelijk blijkt dat er wel mannen in Nederland zijn die dominicaan willen worden waarom er geen vrouwen te vinden zouden zijn die dominicanes zouden willen worden, met het oog op de verkondiging.’

René Dinklo wees op de specifieke kracht van de dominicaanse spiritualiteit als een open spiritualiteit. Op de website van de dominicanen is de overweging te lezen.

Ter afsluiting van de viering zongen de twee nieuwe zusters samen het Salve Regina in de dominicaanse toonzetting.

zie ook website dominicanen.nl

Maandag 16 november doen voor het eerst in deze eeuw twee Nederlandse vrouwen professie als dominicanes van Neerbosch

Marga Zwiggelaar vertelt over haar groei naar dit moment.

Vorig jaar verhuisde ik begin november van het protestantse noorden van het land, naar het van oudsher rooms katholieke Nijmegen om in te treden bij de Dominicanessen van Neerbosch. Geen lichtzinnige stap.. Van een bestaan van sociaal cultureel werker, opbouwwerker, jongerenwerker, conservator, adviseur en onderzoekster, naar een leven waarin op een of andere manier God en een religieuze roeping centraal staat. Dat doe je niet zo maar. Daar zijn heel wat jaren van onderscheiden aan vooraf gegaan

Ik ben in 1963 geboren en opgegroeid in een gereformeerd synodaal nest in een door en door protestantse omgeving. Mijn geboorteplaats Hoogeveen werd niet voor niets het Jeruzalem van het Noorden genoemd. Het geloof vormde dan ook een integraal en vanzelfsprekend deel  van opvoeding en school. God was overal en alomtegenwoordig.

Mijn ouders waren geen fanatieke kerkgangers, dus met de kerkgang ben ik minder grootgebracht. Als klein kind dacht ik wel eens stiekem “ik word later non.” Geen idee waar ik dat idee opgepikt heb, want religieuzen behoorden nu niet bepaald tot het dagelijks straatbeeld in Hoogeveen. En toch was het een gedachte die op één of andere manier mijn hele leven met mij is meegereisd en zo nu en dan de kop op stak.

Na mij vanaf mijn tienertijd stevig verdiept te hebben in allerlei religies en levensfilosofieën, kwam ik als twintiger weer terecht bij het christendom.  De kerkgang pakte ik weer op na een reis naar Taizé. Ik werd kerkelijk actief en deed 1998 belijdenis in de gereformeerde kerk. Ik werd ouderling en ging zingen bij een cantorij.

Via de cantorij kwam ik in contact met het kloosterleven. Jaarlijks werd er een weekend in een contemplatief  klooster georganiseerd. De eerste keer dat ik de kloosterkerk binnen stapte en ging zitten in de kerkbanken, voelde het als thuiskomen. Ik werd geraakt door de liturgie, de sfeer, de rust en de stilte.

Sindsdien begon ik vaker kloosters te bezoeken en merkte ik dat de rooms katholieke liturgie wel heel dicht bij mijn hart lag. Maar, ik was eigenlijk nog maar een paar jaar belijdend lid van de gereformeerde kerk, ik was een actief in allerlei commissies en activiteiten en de kerkgemeenschap was warm en hartelijk. Er was voor mij nog geen reden om daar afscheid van de te nemen. Ondertussen zocht ik in de vakantie wel steeds het rooms katholieke op.

En toen was er die zomerse dag, in 2011. Ik liep met mijn rugzakje bij het Zwillbrocker Venn, net over de grens bij het Gelderse Groenlo. En zo opeens fluisterde in mij “Wat ik altijd ten diepste heb verlangd, is zuster te worden.” Waar kwam dat nu vandaan?

Het was wel zo overtuigend dat ik wist dat ik uit moest zoeken, of dit de weg was die ik te gaan had. Ik begon mij te oriënteren op de mogelijkheden die er waren, wetende dat het gezien mijn leeftijd niet zo gemakkelijk zou zijn. In de eerste instantie richtte ik mij op de contemplatieve kloosters. Tegelijkertijd was ik mij aan het bezinnen op de overstap van protestants naar rooms katholiek. Een stap die ik van harte heb gemaakt.

Al gauw bemerkte ik dat de weg van het contemplatieve leven niet mijn weg was, maar dat ik zocht naar een evenwicht tussen contemplatie en in de wereld staan, tussen gebed en handelen. Door een samenloop van omstandigheden kwam ik op de weg van de Dominicus terecht. Een weg die naadloos bleek te passen. Een traditie die vier belangrijke waarden in mijn leven in zich draagt: gemeenschap, gebed, studie en prediking. Ik voelde mij vanaf het begin als een vis in het water van de Dominicaanse vijver.

Wat ik ervaar binnen de dominicaanse spiritualiteit is de ruimte die aan ieder van ons geboden wordt, de ruimte in zijn, in denken, in beleven en in worden, groeien, ontwikkelen. Het is dan ook niet voor niets dat ik boven dit stukje een zin uit psalm 18 heb gezet. Een zin die al jarenlang met mij meereist, maar voor mij het afgelopen jaar in het noviciaat steeds meer diepgang, betekenis en kleur heeft gekregen.

Ik mag op reis gaan, met de aarde onder mijn voeten en de hemel boven mijn hoofd, gedragen door God. Ik mag ruimtes verkennen en in nieuwe ruimtes stappen. Ontdekken, groeien, leven, zijn en worden, samen met mijn medezusters en met de hele dominicaanse familie.  In verbondenheid met de wereld en met God.

Ik ben geen speciaal persoon, een gewone Nederlandse vrouw. Gelukkig is dat voor God genoeg om mij te roepen tot een bijzondere manier van leven. Als zuster mag ik me de hele dag met Hem en met zijn zaak bezighouden!

Ik ben geboren in Beverwijk in een katholiek gezin. Als kind luisterde ik graag naar de verhalen uit de kinderbijbel en ging ik mee naar de kerk om te horen over Jezus, over zijn weg van liefde en waarheid die een eeuwig geluk voor alle mensen aanbiedt.

Ik hield van school en leerde graag, de plaatselijke bibliotheek heb ik ook uitgelezen. Ik heb getwijfeld over theologie, maar mijn studie werd literatuurwetenschap, omdat ik in de boeken mensen vond die op zoek waren naar God in een gebroken wereld.

De universiteit bracht mij eigenlijk in verwarring vanwege het heersende postmodernisme, terwijl ik duidelijk wist dat er waarheid was. Ik wilde terug naar de maatschappij, met beide voeten op de grond. Het lijntje met de kerk, de kindercatechese die ik er gaf en de omgang met gelovige leeftijdsgenoten, bracht mij op een Wereldjongerendagenreis naar Rome, waar ik in een boekenwinkel De Dialoog van Catharina van Siena kocht.

Als zij-instromer in het basisonderwijs kon dat, gewoon met mensen omgaan, met de gezellige kanten en moeilijkheden van hun dagelijks leven, en ik kon er kinderen veel leren, ook over God. Na een aantal jaren maakte ik de overstap naar het doorgeven van het geloof door me in te zetten voor de opbouw van een katholiek radiostation in Nederland: Radio Maria. Ik kwam er priesters tegen, godgewijde leken en zusters.

Het moment dat God mij riep, of dat ik eindelijk zijn roepstem hoorde, was aan het einde van een gewone werkdag op de studio. Ik had een programma gemaakt over roeping met teksten van paus Johannes Paulus II. Een van deze teksten was: “Je wordt pas echt gelukkig, als je Jezus helemaal navolgt”. Ik wist het opeens, ja dat is waar! En ik werd omhoog getrokken: een rust en geluk en inspiratie en toekomstperspectief! Die ervaringen heb ik maandenlang gehad.

Een zoektocht via twee contemplatieve kloosters, waar ik ook het vuur kreeg om De Dialoog te vertalen, bracht mij naar de spiritualiteit van de Dominicanen. Hun vier pijlers gebed, gemeenschap, studie en verkondiging, zijn wie ik ben. Zoals Catharina het zegt: “Word wie je bent, en je zult Italië (Nederland!) in vuur en vlam zetten!”

Ondertussen heb ik een opleiding tot catechist gevolgd, en hoop nog verder te gaan met de studie theologie. Het noviciaat bij de Dominicanessen van de H. Familie te Neerbosch is nu afgerond. Bij de tijdelijke professie ontvang ik het habijt en een nieuwe naam: Catharina. Dat zij mij mag blijven inspireren tot de zoektocht naar de waarheid en zal helpen bij de verkondiging.

Voorafgaand aan de plechtigheid van 16 november vraag ik je om gebed voor mij en voor nieuwe roepingen. De viering zal worden uitgezonden via een livestream op Dominicanen.nl.

Gebed om roepingen:

Goede God, in Jezus Christus, uw Zoon, zien wij het gelaat van uw liefde.

Hij heeft geroepen wie Hij wilde.

Hij verzamelde de twaalf om Hem te vergezellen

en om uitgezonden te worden tot het uiteinde van de aarde

om het Evangelie te verkondigen en alle mensen te dopen.

Met een liefdevolle blik keek Hij Matteüs aan

en riep hem om Hem te volgen.

Roep ook vandaag jonge mensen naar uw hart, apostelen voor onze tijd,

aan wie U zich hebt geopenbaard om U nu te vergezellen.

Wek in veel jonge mensen het diepe verlangen om Jezus te volgen als priester, diaken of religieus en schenk hen de kracht van uw Geest om uw liefdevolle aanwezigheid te verkondigen in woord en sacrament.

Het leven van Sint Dominicus (1170 – 1221) begon – zoals dat van de meeste andere kinderen – samen met zijn familie en vrienden. Zijn ouders waren in goede doen, maar niet echt rijk.
Het was een vroom gezin. Er waren al twee zonen aan het studeren voor het priesterschap. Maar intussen hadden ze een redelijk normaal leven in Caleruega, in Oud-Castilië.

Toch waren er wat vroege aanwijzingen voor een grote toekomst. Vóór zijn geboorte had Juana, de moeder van Dominicus, een visioen. Ze zag een hond met een vlammende toorts in zijn bek, die tijdens het lopen de hele wereld in vuur en vlam zette. Dat werd geïnterpreteerd als een teken dat haar zoon de wereld in lichterlaaie zou zetten met het Evangelie. Ook verscheen er bij zijn doopsel een soort ster op het voorhoofd van Dominicus.
Dat heeft ertoe geleid dat de toorts en de ster symbolen zijn geworden van Sint Dominicus en van de Orde die hij heeft gesticht.

Hoewel hij een andere kant op had kunnen gaan, volgde Dominicus in de voetstappen van zijn broers en begon hij aan zijn studie voor het priesterschap. Terwijl hij daarmee bezig was, brak er een hongersnood uit en hij is erom bekend dat hij zijn boeken verkocht (het middeleeuwse equivalent van de tegenwoordige computer of smartphone!). Hij gebruikte het geld om voor de armen te zorgen.
Deze edelmoedige jongeman werd kort daarna tot priester gewijd en sloot zich vervolgens aan bij een religieuze gemeenschap in Osma. Hij stelde zich waarschijnlijk een eenvoudig en rustig leven voor. Maar God had, naar het schijnt, andere plannen.